(၁) ခ်စ္လွစြာေသာ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္
အတိုခ်ဳပ္၍
ကြ်ႏု္ပ္တင္ျပပါမည္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မရွိသည့္ေနာက္
၆၂ ခုေလာက္ထင္ပါသည္
ဖေနာင့္တို
နဖူးေမာက္
ႏွာေယာင္ေကာက္ေကာက္
ဦးေဏွာက္မသန္စြမ္းတဲ့
ေျခလက္ေဆာ့
ေမ်ာက္ေတြရဲ့ အတၱလက္မွာ
ျမန္မာျပည္
က်ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
(၂) အေရွ႔ေတာင္အာရွရဲ့
မဟာစေနၿဂိဳဟ္ဆိုး
သည္းေျခပ်က္
ေမ်ာက္ရူးမ်ိဳးေတြဟာ
အခိုးရမၼက္လႊမ္းတဲ့
မ်က္လံုးတေစ ၦ
ရက္စက္ၾကမ္းတမ္းတဲ့
လက္စုန္းကေ၀
ေျခာက္ေသြ႔ပူျပင္းတဲ့
ပါးစပ္ဥပေဒ
ပုပ္ပြနံေစာ္တဲ့
ယၾတာနတ္မႉးေတြႏွင့္
အထူးျပည့္စံု
ဘုန္းမီးေနလေတာက္စြာ
ျမန္မာျပည္ကို
နာဇီလို အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
(၃) တန္ခိုးအာဏာႏွင့္
သူခိုးရာဇာတို႔ၾကား
ေသြးစုတ္ခံ
ျပည္သူတို႔ အမ်ားစုမွာ
လြတ္လပ္ေရးအရသာ
ခ်ိဳသတဲ့လား
ဒီမိုကေရစီဆိုတာ
ခ်ိဳနဲ႔လား
ေယာင္၀ါး၀ါးပါဘဲ
ေမ်ာက္သမီးသား၊ ဇနီးမယားတို႔အတြက္
လယ္ထြက္
ယာထြက္ တြင္းထြက္ စက္ရံုထြက္
ေသြး
. . . ေခြ်းစက္ႏွင့္ ေပးဆက္ရင္း
ျမင္းမိုရ္ထိပ္ဖ်ား၊
ကုန္ေစ်းႏႈန္းၾကားမွာ
အားငယ္ျခင္း
ႏွလံုးမသာယာျခင္း
စိတ္ဓါတ္က်ျခင္း၊
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမဲ့ျခင္း
ဆင္းရဲျခင္း
ဒုကၡသံသရာမွာ
ႏွစ္
(၂၀) ေက်ာ္ၾကာ၊ မဟာအုတ္ျမစ္
ဂုတ္ညွစ္လို႔
ေနပါတယ္။
(၄) ကိုယ္ယူကိုယ္ရစနစ္ႏွင့္
အလိုတူ
အလိုက်ျဖစ္ေအာင္
စစ္ေခါင္းေဆာင္ေနာက္
ေျခဖ၀ါး
ခံစားတဲ့
၀ံပုေလြ ေျမေခြး
ညစ္ေထးတဲ့
လက္ႏွီးစုတ္စိတ္ဓါတ္
လူသတ္တဲ့
လက္ညိႈးႏွင့္ က်ည္ဆံ
တယူသန္၀ါဒ
အဆိုးမာန
ငါ့နာဇီ၊
ငါ့ မဆလ ယ၊ ငါကြ ေဒါသကုမၼာရ
အဖာဗလပြ
အာဏာမက်ေရးအတြက္
အျပစ္မဲ့
ျပည္သူ႔ေသြး
ေျခေဆးလို႔
ေနပါတယ္။
(၅) ႏြားေခ်းအတြင္းခံ
အျပင္ယံေရႊမႈန္က်ဲ
မ်က္ႏွာမဲြ
စ႑ာလ
ေဒ၀ါလီခံဘ၀
တက္ၾကြစြာ ခ်ီတက္ရင္း
စီးပြားေရး
က်န္းမာေရး ပညာေရး
တစ္ေရးမွမေအာင္ျမင္၊
ေခြးမွ် မေဟာင္ခ်င္ေအာင္
(စင္ကာပူ၊
မေလးရွား၊ ကိုးရီးယား၊ ေဟာင္ေကာင္)
အာရွနဂါး၊
ေလးေကာင္ၾကားမွာ
တီေကာင္မွ်လားလား
မျဖစ္ခဲ့ပါ
ကြာ .
. . ၂၆ ႏွစ္
ေသာက္ျဖစ္က
မတန္
ကုလ၊ အေမရိကန္၊
ရုရွား၊ ဂ်ပန္
ဂ်ာမဏီ၊
ျပင္သစ္နဲ႔ အဂၤလန္
အာရွဖံြ႔ၿဖိဳးေရးဘဏ္
ျမန္မာမွန္ရင္
ႏိုး ႏိုး - - -
ရိွႀကီးမ်ား
ခိုးပါသတဲ့။
(၆) အို .
. . ခ်စ္လွစြာေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္
အတိုခ်ဳပ္၍
ကြ်ႏု္ပ္တင္ျပပါဦးမည္
အရင္းအျမစ္
သယံဇာတ ေပါၾကြယ္၀ပါတဲ့
သာယာလွပ
ခ်စ္စရာ့ အမိျမန္မာ
ယဥ္ေက်းမႈ
ဓေလ့၊ သိမ္ေမြ႔ႏူးညံ့ရာတဲ့
ဗုဒၶအဘိဓမၼာႏွင့္
ခ်စ္စရာ့ အမိျမန္မာ
အႏီွပါ
ျမန္မာကား
မသတီစရာ
အာဏာရူးေခြးေတြေၾကာင့္
ပဋာလူး
ေသြးေျမခရၿပီး
အေၾကြးေတြ
လည္မွာ နင့္ပါလို႔
တြယ္ရာမင့္
အေမွာင္ကမ ၻာမွာ
ေပါင္စရာ
ဖင္သာရိွေတာ့တာမို႔
ေယာင္ခ်ာခ်ာ
အသက္ရႉဆံုးေတာ့မယ္
ပိသုကာရယ္
. . .
ၾကည့္လွည့္ပါဦး။
(၇) ခ်စ္လွစြာေသာ
ပိသုကာဗိုလ္ခ်ဳပ္
ကြ်ႏ္ုပ္
တပ္လွန္႔ ေဆာ္ၾသပါရေစ
အို -
သစၥာရိွ ေတာ္လွန္ေရး ရဲေဘာ္အေပါင္းတို႔
ခါးေတာင္းႀကိဳက္
မျဖဳတ္
လက္သီးဆုပ္
မျဖည္ၾကကုန္လင့္
ခင္ဗ်ားတို႔
က်ဳပ္တို႔လို ေရႊဟသၤာေတြက
စစ္ဘီလူး
က်ီးေကာင္ေတြရဲ့ စကားကို
နားေထာင္ဘို႔
မလိုဘူး
ဦးညြတ္ဘို႔
မလိုဘူး
ေအာင္ပဲြဆိုတာ
တိုက္ရဲသူအတြက္ ျဖစ္တယ္
ျပည္ေတာ္ခ်စ္
စိတ္ဓါတ္ေမြး
သတိၱေသြးကို
ျပၾကပါကုန္ေလာ့
ပိုးလိုးပက္လက္လန္
ျပည္ႏိုင္ငံကို
ၿမိဳင္ဆိုင္စြာ
ကယ္တင္ၾကပါကုန္ေလာ့။ ။
ေနၾကာ (သို႔မဟုတ္) ေသာကရာဇ၀င္ကို ဖတ္ၾကားျခင္း
ႏြယ္ႀကိဳဳးအရႈပ္၊ သြယ္တိုးခ်ဳပ္လို႔
မလႈပ္သာေအာင္၊ တုပ္ကာေႏွာင္လ်က္
ေလွာင္တိုက္အလြမ္း၊ ေလာင္ၿမိဳက္ကြ်မ္းပေစ
အကန္းအျဖစ္၊ အရမ္းႏွစ္ၿပီး
အျပစ္မထား၊ ခ်စ္တရားနဲ႔
ခံစားေမြ႔ေလ်ာ္၊ ကြ်န္ေတာ္ေနၾကာ။
ခ၀ါခ်ထား၊ မာနမ်ားလည္း
ဖ၀ါးႏုေအာက္၊ အားျပဳေမွာက္လွ်က္
ေျမြေဟာက္အေသ၊ ေၾကြေျခာက္ေနသလို
ဟန္ေတြမျပ၊ မာန္ေျဖခ်လို႔
တစ္စမၿဖံဳ၊ ဘ၀ဘံုမွာ
ႀကံဳသလိုေပ်ာ္၊ ကြ်န္ေတာ္ေနၾကာ။
ညွာႏြဲ႔ပလီ၊ ၾကာခဲ့ၿပီေနာ္
ေရႊရည္အဆင္း၊ ေ၀စည္လင္းတဲ့
ေနမင္းကေလး၊ ေၾကြဆင္းေပးမလား
အေတြးပိုက္မိ၊ ေငးစိုက္ၾကည့္လွ်က္
သက္ရိွအေျခ၊ မ်က္စိေတြေတာင္
ဂေဟဆက္ကာ၊ ေရႊမ်က္ႏွာနဲ႔
အသာလဲႊထြက္၊ ခြာမခဲြရက္လို႔
အဆက္ေလးျဖစ္၊ အသက္ေပးႏွစ္ၿပီး
အခ်စ္မူးေမာ္၊ ကြ်န္ေတာ္ေနၾကာ။
ေရႊအဆင္းရွင္၊ ေနမင္းခင္ရယ္
အၾကင္နာေတြ၊ ရင္မွာေ၀ၿပီး
ေနၾကာကြ်န္ေတာ္၊ ေျမလႊာေပၚမွ
ရူးေရာ္အလြမ္း၊ ဖူးေျမာ္မွန္းလည္း
သံု႔ပန္းသ႑ာန္၊ တံု႔ကမ္းျပန္ကာ
မာန္ဆိုးမေျပ၊ ရန္ၿငိဳးေတြနဲ႔
ေ၀ယွက္အပူ၊ ေၾကပ်က္ဆူေအာင္
အယူယြင္းလွ်က္၊ သူညွဥ္းရက္လို႔
ေအးကြက္မေပၚ၊ ကြ်န္ေတာ္ေနၾကာ။
မာန္တလူလူ၊ အလံထူကာ
အပူထုမ်ား၊ သူျပဳစားလို႔
အမွားႀကီးစြာ၊ ခါးသီးပါရဲ့
ေနၾကာအရြက္၊ ေျမမွာသက္ၿပီ
ေရႊခက္အပြင့္၊ ေၾကြပ်က္လြင့္လွ်က္
ရင္နင့္စရာ၊ ျမင္သင့္ပါလည္း
ဗလာရိုးတံ၊ ၀ါညိႈးက်န္ေတာင္
ရန္စိတ္မစဲြ၊ အံႀကိတ္ခဲၿပီး
အျမဲညွဥ္းေစ၊ ဇဲြတင္းေျဖမယ္
ေျမထက္ႏြမ္းေရာ္၊ ကြ်န္ေတာ္ေနၾကာ။
ကြယ္ - - ယံုဖို႔မၾကြား၊ ငံုလို႔ထားခ်င္
စကားအလိမ္၊ ပ်ားမစိမ္ပါ
မထိမ္ကြယ္ပဲ၊ က်ိန္တြယ္ရဲတယ္
ႀကိတ္ခဲမလံု၊ ဖိတ္ကဲြကုန္လွ်က္
ၿမံဳေတာင္မျဖစ္၊ တုန္ေအာင္ခ်စ္လည္း
စစ္တြက္မေန၊ ျပစ္ခ်က္ေဖြတဲ့
“ေန” ရဲ့ပမာ၊ ေခြ်ဖဲ့တာေတာင္
“ေနၾကာ” ကေလး၊ ေ၀ဒနာေမြးသလို
သူေလးအပါး၊ မူအေရးထားလွ်က္
ေၾသာ္ - - မွားခဲ့ပေစ၊ တရားန႔ဲေျဖၿပီး
ကံေခမဆံုး၊ ဒဏ္ေတြဖံုးလို႔
အရံႈးေတြပိုက္၊ ၿပံဳးေနလိုက္မယ္။ ။
တို႔လူမ်ိဳး
တို႔လူမ်ိဳးကား၊
ဖြ႔ံထြားက်စ္လ်စ္၊ ေမာင္းလက္ဆစ္ႏွင့္
ဖုထစ္ထြားက်ိဳင္း၊ ၿပိဳင္းရရိုင္းတည့္
နက္ရိႈင္းေတြးလ်က္၊ သတိၱဖက္ၿပီး
ျမင့္တက္စာေပ၊ ဖြ႔ံၿဖိဳးေ၀၏
ျဖာေ၀အႏု၊ ပန္း - ပန္းပုႏွင့္။
ပိသုမဟာ၊ ႀကီးမားပါေသာ
ျမန္မာလူမ်ိဳး၊ ျဖစ္တကား။
တို႔လူမ်ိဳးလွ်င္
ရုိးသားတည္ၾကည္၊ ေဖာ္ေရြစည္ၿပီး
လႉသည္ေပးကမ္း၊ ဒါနလွ်မ္း၏
စိတ္၀မ္းခ်မ္းျမ၊ ႏွလံုးလွမွ
ၾကည္စြေမတၱာ၊ ေပးပို႔ပါသည္
ကမ ၻာလူသား၊ မာေစသား။
တို႔လူမ်ိဳးလွ်င္
ကိုယ္က်ိဳးမဖက္၊ မ်ားက်ိဳးတြက္သာ
ရည္လွ်က္ေဆာက္ထား၊ ဇရပ္မ်ားႏွင့္
တံတားလည္းကူး၊ ေရတြင္းတူး၏
ညြတ္ႏူးေမတၱာ၊ ႀကီးမားပါေသာ
ျမန္မာလူမ်ိဳး၊ စိတ္တန္ခိုး။
တို႔ေျမႀကီးမွ
ဖဲြ႔စည္းသစ္ေတာ၊ ေပါလည္းေပါ၏
ျမေၾကာပတၱျမား၊ မ်ားလည္းမ်ား၏
ေက်ာက္သားသတၳဳ၊ အစုစုလည္း
တစ္ခုမက်န္၊ ေပါျပည့္လွ်ံ၏
ေရနံလည္းရ၊ ၿဖိဳးၾကြယ္၀၏
ထၾကြႏိုးၾကား၊ တိုင္းရင္းသားတို႔
စိတ္အားရုပ္အား၊ ႏွစ္ဆပြား၍
ႀကိဳးစားသမႈ၊ တို႔လွ်င္ျပဳေသာ္
ေရွးရႈျပည္သစ္၊ တို႔၏ေခတ္သို႔
ထြန္းသစ္တည္ေဆာက္၊ ႏိုင္မည္တကား။ ။
အျမင္မွန္
အေမကဆဲဆိုလွ်င္
ရင္ထဲမွာ နာမိ၊
အေမ့ေပၚ မ်က္မာန္ၿငိဳး
စိတ္ဆိုးခဲ့၏။
အေဖက ရိုက္ႏွက္လွ်င္
ရင္ထဲမွာ နာမိ၊
အေဖ့ေပၚ ေဒါသထား
ျပစ္မွားခဲ့၏။
အခ်ိန္တန္ အရြယ္ေရာက္
လူလားေျမာက္ လာေသာခါ
ခ်စ္ၾကင္ယာ သားသမီးနဲ႔
ဆံုဆည္းေတြ႔လာ။
အေမ့ရဲ့ေမတၱာ
ခုခါမွသိ၊
အေဖ့ရဲ့ေစတနာ
ခုခါမွသိ။
ကေလးရြယ္ ငယ္စဥ္ခါက
ဆဲဆိုကာ ဘယ္လိုရိုက္ေသာ္လည္း
မမိုက္ေအာင္ လိမၼာေစဘို႔
ေမတၱာေတြ အနႏၱနဲ႔
ခ်စ္တာေတြ သက္ေသျပသည္လို႔
သားသက္ေ၀ အရြယ္ရကာမွ
ေတြးဆကာ စာနာပြား
နားလည္လာမိ။ ။
လူသား၏ အတၱ
အရူးဆိုက၊ ခံခက္လွ၏
ငါမွငါသာ၊ ေကာင္းသူတည္း။
လူသာမွန္လည္း
နာမ္ေဆာင္သည့္ရုပ္။ ရုပ္ေဆာင္သည့္နာမ္
ေဖာက္ျပန္သည့္အား၊ လႈပ္ရွားရုန္းကန္
စိတ္သည္းထန္၍၊ မ်က္မာန္သင့္စဥ္
မၿပံဳးခ်င္၊ မီးလွ်င္ေတာက္လု
ေပါက္ကဲြလု။
သည္မွတဖန္၊ မ်က္မာန္မရိွ
ေအးၿငိမ္းဘိ၍
ပီတိရႊန္းေ၀၊ ေသာကေျပ၍
ေက်နပ္ၾကည္ႏူး၊ ရိွခဲ့ဖူးေသာ္
ေပ်ာ္ရႊင္စိတ္ဖံုး၊ သည္ႏွလံုးေၾကာင့္
အၿပံဳးလည္းလြင္၊ အျပင္လည္းလွ
ႏႈတ္ခ်ိဳစႏွင့္၊ အလွေတြခ်ည့္
တစ္ကိုယ္တည္း၀ယ္၊ ၿပံဳးရိပ္လြယ္၍
မိုးႏွယ္မမိႈင္း၊ မရိုင္းဆိတ္ဆိတ္
သည္တစ္စိတ္တည္း၊ လူဖန္တီး၍
ပူမီးၿငိမ္းရာ၊ သူ႔မ်က္ႏွာ
ၾကည္သာကင္းရွင္း၊ လႏွယ္လင္းခဲ့။
ေၾသာ္ - ရုပ္ႏွင့္နာမ္တဲြ
ဆဲလ္ႏွင့္ဖဲြ႔စည္း၊ ႏွလံုးသည္းစု
ခံစားမႈတြင္၊ အရိပ္ထင္ၿပီး
အသြင္ကူးေျပာင္း၊ အေဟာင္းအသစ္
ျဖစ္တတ္သလို၊ အရူးဆုိလည္း
အတၱစဲြရင္း၊ ေၾကြးဆဲေၾကာ္ဆဲ
ငါ မစဲသည္
တတ္ဘဲတတ္ႏိုင္လြန္းတကား။ ။
